تأثیر تمرین هوازی بر سطوح ترکیب‌های بدن و سطح هموسیستئین در زنان سالمند

مقدمه و هدف: افزایش سطح هموسیستئین به عنوان یک بیومارکــر قلبی ـ عروقــی جدید مطرح شده است. هدف از این مطالعه بررسی تأثیر 12 هفته تمرین هوازی منتخب بر ترکیب‌های بدن و سطح هموسیستئین در زنان سالمند 75ـ60 ساله بود. مواد و روش‌ها: این مطالعه کارآزمایی بالینی در سال 1389 در فرهنگ‌سرای امام خمینی شهر اصفهان انجام شد. پس از معاینه پزشکی تعداد 30 زن سالمند با شرایط سنی و وزنی مشابه به صورت هدفمند انتخاب شده و سپس به طور تصادفی به دو گروه کنترل و مداخله تقسیم شدند. با استفاده از دستگاه تجزیه و تحلیل ترکیب‌های بدن، وزن، درصد چربی بدن و نسبت دور کمر به دور لگن تعیین شد. سپس نمونه خونی در حالت ناشتا گرفته شد. سطح هموسیستئین به روش الیزا اندازه‌گیری شد. گروه مداخله تحت تأثیر یک برنامه تمرین هوازی فزاینده (راه رفتن) 3 جلسه در هفته، به مدت 3 ماه قرار گرفتند. پس از 3 ماه همه متغیرها در هر دو گروه مجدداً اندازه‌گیری شد. داده‌های جمع‌آوری شده با استفاده از نرم‌افزار SPSS و آزمون‌های آماری تی زوجی و تحلیل کوواریانس تجزیه و تحلیل شدند. یافته‌ها : نتایج کاهش معنی‌داری را در شاخص‌های وزن، درصد چربی، شاخص توده بدنی و نسبت دور کمر به دور لگن گروه تجربی قبل و بعد از 12 هفته دوره تمرینی نشان داد. هم‌چنین، در پایان 12 هفته دوره تمرینی، کاهش معنی‌داری در سطوح هموسیستئین در گروه مداخله در مقایسه با گروه کنترل مشاهده شد(05/0p≤). نتیجه‌گیری: این مطالعه نشان داد، یک برنامه 12 هفته‌ای تمرین استقامتی کنترل شده و منظم با شدت متوسط که ظرفیت عضله اسکلتی را برای استفاده از چربی‌ها افزایش می‌دهد، ممکن است، نقش مهمی‌در کنترل وزن و کاهش سطح هموسیستئین در زنان سالمند داشته باشد.